SKIREIS WÖRGL 2013
SCOG Skivakantie 2013 Wörgl
Verslag van het wandelgroepje Ria, Ada, Rinie, Peter 2x
Vorig jaar, wintersport 2012 Wörgl, ben ik voor heteerst gaan bergwandelen in plaats van skiën. Ik deed dat omdat ik nog wat oefening nodig had voor de beklimming van
Kilimanjaro en daarnaast ook herstellende was van een enkelblessure. We hebben toen prachtige tochten gemaakt in de bergen en bossen rondom Wörgl. Dit kwam natuurlijk vooral door mijn loopmaatjes Ria en Ada!Voor hen was geen berg te hoog of geen sneeuwpad te woest! Tot aan onze knieën in de sneeuw, hevige
sneeuwstormen, het deerde ons niet. Het is eigenlijk geen gewoon wandelen. Want wat we gedaan hebben is lopen zonder vooraf geplande route of traject. Uitsluitend
een richting of einddoel bepaalde de weg of pad dat we kozen. Er zat flink wat avontuur in omdat onduidelijk was of we ons doel wel konden bereiken. De belangrijkste hulpmiddelen waren de wegwijzers op de wandelpaden, voor zover we de paden dan konden ontdekken want er lag veel sneeuw.
Kortom het bergwandelen was zo leuk dat ik dat dit jaar weer ben gaan doen. Dit jaar waren er nog 2 diehards, t.w. Peter en Rini, die dit ook wel zagen zitten. Met z’n vijven (Ria, Ada, Rinie en 2 x Peter) hebben we deze vakantie iedere dag een flinke winterhike gemaakt.
Woensdag. Eerst met de bus mee naar Hopfgarten. Vandaar vertrok een ieder, de grote groep wandelaars startte een route langs de rivier, de skiërs namen de lift
naar boven en wij maakten vanaf daar de klim via het
rodelpad naar het mittelstation. Onderweg hadden we af en toe zicht op de skipiste. Bovengekomen eerst even lekker relaxen in een skihut en vervolgens via Laiming en Hacha weer terug naar Hopfgarten. Een hike van zo’n 6 uur, voor een eerste dag niet slecht. Iedereen was lekker moe en voldaanvan deze prachtige tocht. Aan het eind van de dag lekker aan de après ski samen met de andere wintersporters in het hotel.
Donderdag. Wij om 9:00 uur vertrokken vanaf het hotel richting Möslalm met de Möslalmkogel (1109 meter) in het vizier. Het witte landschap was prachtig. De dik besneeuwde bomen zorgden voor een prachtig decor gedurende onze hike naar boven. Dit was niet voor watjes, een stevige klim en we trokken ons spoor door zo’n 30 – 40 cm maagdelijke sneeuw. Halverwegekwamen we bij een hut waar de kachel brandde en zorgde voor een aangename warmte. Hier konden we ons
lekker opwarmen en klaar maken voor de rest van de beklimming. Gaandeweg nam de sneeuwhoogte sterk toe. Na nog zo’n 2 uur ploeteren bereikten we de top. Van daaruit een prachtig uitzicht over het dal. Er stond een groot kruisbeeld met een kastje met daarin een logboek eneen stempel. In het logboek hebben we SCOG vereeuwigd. Daarna zijn we begonnen aan de afdaling.
Natuurlijk niet via dezelfde weg. Onderweg nog even Jausenstation Schrofen aangedaan voor een heerlijke
apfelstrudel met koffie en borrel toe. Rond 16:30
weer bij het hotel.
Vrijdag. Weer rond 9 uur vertrokken om via Riederberg en Brugberg naar Hopfgarten te lopen. In de zomer is dit een mooie tocht en goed te bewandelen. In de winter met een dik pak is dit twijfelachtig. De Gastwirt in het Jausenstation Schrofen vertelde dat hij nog niemand gesproken had die dit gedaan had. We houden van een uidaging dus wij gingen met goede moed op weg. Het was weer flink klimmen door een dik pak
sneeuw. Op enig moment liepen we letterlijk tot onze knieen in de sneeuw en was het moeilijk om het pad te vinden. Met volop zon was het sneeuwlandschap weer prachtig. Hilarisch werd het toen één van de dames nodig “moest”. Normaliter werd er een beschut plekje gezocht in het bos. Dit was echter onmogelijk met een sneeuwhoogte van soms meer dan 1 meter. Er werd
gewoon een soort van kuil getrapt vlak naast het pad waar het dan ging gebeuren, de rest van de groep stond op gepaste afstand. In de middag hadden we
een punt bereikt dat we aan de overkant van het dal Hopfgarten met de skipistes konden zien liggen. Het hoogste punt die dag was 1066 meter in de buurt van Filzmoos. Helaaskonden we door de sneeuw niet meer verder richting Hopfgarten en hebben een pad moeten nemen dat wel begaanbaar was. Ik werd zelfs een keer op verkenning vooruitgestuurd om te kijken of
de weg wel enigszins begaanbaar bleef. We daalden soms redelijk snel en dan waren de wandelstokken echt onmisbaar. Uiteindelijk zijn we, redelijk uitgeput, terecht gekomen in Niederau. Eerst op kracht komen bij een
lekkere pot bier en soep (let op de volgorde) in een restaurantje bij Niederau. In het dorp heeft Peter een buschauffeur zover weten te krijgen dat hij ons keurig naar hotel Schachtnerhofbracht in Wörgl. Wat een prachtige dag!
Zaterdag. Ons doel van die dag was het bedevaartsoort Mariastein. Peter en Ria besloten vandaag niet mee te gaan om lekker te gaanrelaxen en winkelen in Wörgl. Gedrieën gingen we op pad. Deze tocht was meer over de gebaande paden en we hadden minder hinder van de sneeuw. Onderweg nog een forellen kwekerij bezochten de eigenaar zorgde voor leven in de vijvers door de forellen te voeren. Rond het
middaguur kwamen we aan in Mariastein. Daar hebben
we eerst van een heerlijke lunch genoten in het plaatselijke restaurant. Vervolgens hebben we de
prachtige slotkerk bezocht, die gebouwd is op een
rotspunt in de 14e eeuw. Na een fikse wandeling, terug naar Wörgl, waren we rond de klok van 4 weer terug in ons hotel. Daar weer gezellig nagepraat en genoten van
onze gezamenlijke après-ski.
Wij (Ria, Ada, Rinie, Peter 2x) kunnen terugkijken op een vier gezellige en sportieve dagen met wandelingen in de prachtig besneeuwde omgeving van Wörgl. Volgend jaar weer!
Peter Berends
