SKIREIS BRIXENTHAL - WÖRGL 2014
Dinsdagavond 14 januari, we zijn er weer klaar voor!! Met zijn allen naar het Brixental. Vol frisse moed stappen we de bus in, wetende dat we slechts een paar uur verwijderd zijn van mooie (hopelijk) besneeuwde pisten. En de volgende ochtend zijn we daar, zo goed als fris en fruitig stappen we bus uit om te kunnen ontbijten, omkleden en de de bus weer in op weg naar de piste.
De groep waar we mee op pad gaan is groot, 5 boarders en 7 skiers, hoe meer zielen hoe meer vreugd, maar voor de zekerheid stellen we wel een buddy-systeem in. Wat inhoudt dat iedereen gekoppeld wordt aan een ander persoon, wanneer we vermoeden dat iedereen aan het eind van de piste is, beginnen we allemaal buddycheck te roepen en kijken we of onze buddy ook veilig naar beneden is gekomen. Een systeem wat prima werkt, al zeg ik het zelf, we zijn maar 1x 2 mensen kwijt geraakt, in vier dagen tijd.
De eerste dag zijn we, nadat iedereen zijn spullen bij elkaar had gesprokkeld, vertrokken richting Ellmau. Voorgaande jaren veelal in sneeuwbuien gesnowboard, dus toen het richting Ellmau steeds harder ging sneeuwen zagen we de bui (letterlijk) al hangen, maar blijkbaar was het heel lokaal want later werd het al weer droog. Nadat we in Ellmau het treintje aangetikt hadden, zijn we weer terug gegaan richting Hopfgarten en hebben we onderweg nog bij de marchentalhutte goed gelunched. Aangekomen in Hopfgarten hebben een aantal van de groep de mooie blauwe 25 nog een paar keer gedaan en een aantal vonden het welletjes voor de eerste dag. Moe maar tevreden hebben we de eerste dag afgesloten met een lekker gluhweintje/biertje en daarna terug naar het hotel, waar nog een lekker drankje op ons te wachten stond. Na een druk dagje skieen/boarden en de voor sommige ietwat slapeloze busnacht, riep het bed hard en is het die avond niet laat geworden.
De tweede dag zijn we met de bus meegereden naar Brixen, omdat we sowieso het plan al hadden die richting op te gaan, scheelde het weer tijd als we gelijk in Brixen zouden starten. Het zonnetje begon al voorzichtig te schijnen en bovenop de Brixenberg zagen we wat we daar nog niet eerder gezien hadden... uitzicht! (Aangezien het voorgaande jaren dus altijd potdicht zat). Het weer zat zelfs zo goed mee dat we buiten hebben gelunched, met zonnebril op! Na een hele dag heerlijke afdalingen te hebben gemaakt, waarbij 1x onderbroken door een lekkere buitenlunch, was het alweer tijd om richting Hopfgarten te gaan. In Hopfgarten nog een drankje gedaan en de bus in naar het hotel, waar wederom een drankje van de club ons stond op te wachten. Na het avondeten trakteerde Arent ons nog op een Belgische grap (die we niet kunnen zeggen, anders is 'ie niet meer voor herhaling vatbaar!) waarna we moe maar voldaan ons bed in rolden.
Op dag 3 hadden we een jarige in ons midden, Laetitia! Nadat uitgebreid gezongen was tijdens het ontbijt, stapten we de bus in naar Ellmau. Daar hebben we aantal keer de dalafdaling gemaakt, want die lag er zo lekker bij (en het treintje is zo leuk!). Bovenaan de hartkaiser zijn er verschillende pisten die we die dag allemaal uitgeprobeerd hebben, vooral die in het zonnetje lagen, vielen goed in de smaak, wintersport zoals wintersport bedoeld is. Inmiddels begon iedereen ook aan zijn of haar taak binnen de groep te wennen. Zo had je Bas als oppernavigator, met hulpnavi's Alex en Wout, sfeerbeheer(mensen wijzen op mooie uitzichten) was de taak van Arent en cameraman Corne, die met de camera op de helm mensen geruisloos volgde. In de middag in de Rubezahlalm gegeten, samen met bijna alle andere skiende scog-ers. Net als vorig jaar enorme spareribs en overheerlijke tortellini's, een aanrader! Daarna wederom terug naar Hopfgarten en natuurlijk een drankje gedronken, dit keer op Laetitia, dat ze maar oud en nog wijzer mag worden! 's Avonds in het hotel hetzelfde ritueel, douchen, drankje van de club, eten en gezelligheid. Dit keer een Belgisch spelletje, waarbij je alert moest zijn anders kreeg je klappen. En uit ervaring kan ik zeggen, na 3 dagen nonstop boarden was ik snel heel alert! ;-)
De laatste dag, wat gaat het toch weer snel! De laatste dag startten we in Westendorf, het voordeel hiervan ten opzichte van Brixen, is dat je het als-snowboarder-moet-je-vaart-hebben-en-niemand-voor-je-hebben-anders-sta-je-stil-en-moet-je-lopen-of-hopen-op-een-aardige-skier-pad overslaat. Het mooie aan dit stuk van het Brixental (los van de pistes) is dat degene die uit Hopfgarten kwamen (vanwege materiaal ophaal perikelen) mooi konden aansluiten, want je komt steeds terug bij hetzelfde punt. Het idee van de laatste dag was knallen, laat lunchen (wamt tot een uur of 2 waren de pistes goed en niet papperig) en dan terug naar Hopfgarten. Vanwege het hoge tempo en de vermoeidheid, die je toch wel na een aantal gaat voelen, is de groep opgesplitst, zodat de snellerts snel konden en de minder snelle, minder snel konden, het voordeel van een grote groep! Een late lunch it was, wederom heerlijk in het zonnetje en de thermometer die 7! graden aanwees. Na de lunch nog wat kleinere pistes gepakt en toen door de paphopen naar de gondel, precies op tijd voor de bus, die niet op tijd was, of eigenlijk helemaal niet kwam. Gelukkig reden er wel reguliere skibussen, zodat we, weliswaar later dan gepland, gewoon bij het hotel aankwamen. Snel spullen pakken, lekker douchen en aanschuiven bij het diner! Daarna moesten we er toch echt aan geloven, het minst leuke moment van de vakantie, de bus in en terug naar huis. Sommige keken in de bus nog een film, anderen vielen prompt in slaap. Overigens zou ik graag voor volgend jaar de film "frozen" willen aanraden, voor de heenreis (en dan heb ik het niet over de nieuwe disneyfilm, maar de film die bij ons in de skilift vaak voor mooie verhalen zorgde). Tot slot denk ik dat ik niet alleen namens mezelf spreek als ik zeg: "Het waren weer 4 toppers van dagen!!"
( met dank aan Nienke Hollegien )
